Aandelen die onder hun 'economische', 'echte' waarde noteren, genieten onze aandacht. Bij holdings kijken we vooral naar de onderwaardering ten opzichte van de intrinsieke waarde, die we vervolgens vergelijken met de historische décote. Is de geboden korting historisch groot en hebben ook de betrokken aandelen in portefeuille veel stijgingspotentieel, dan wijst dat uiteraard op een mooie koopkans.
Voor industriële en commerciële bedrijven zijn andere parameters van belang, zoals het eigen vermogen. 
Behalve de boekwaarde kijken we ook naar andere value-elementen zoals de waarde van het vastgoed in een bedrijf. 
We kijken tevens naar andere waardevolle componenten zoals de nettokaspositie, financiële (beursgenoteerde) deelnemingen, de waarde van dochtermaatschappijen, ...

Hoogrentende aandelen zijn een aparte categorie dat een woordje uitleg behoeft. Net omdat hun dividend een belangrijke component is in de totale return voor de aandeelhouder, schommelen deze aandelen minder fors. Zij houden bijgevolg beter stand in moeilijke beurstijden, doch zullen in een haussebeweging ook wat achter blijven. Wie dus volop op een beursstijging mikt, kiest beter geen dividendwaarden. Toch verdienen zij in een uitgebalanceerde portefeuille hun plaats, zeker voor wie wat 'rust' wil inbouwen.

Aandelenkoersen volgen op lange termijn de winstevolutie van de betrokken bedrijven. Daarom is het belangrijk om naar bedrijven te zoeken met duurzaam mooie winstgroeivooruitzichten. 
Uiteraard moet het rendabele groei betreffen. Dat kan op individueel bedrijfsniveau zijn (stockpicking) of zelfs een hele sector beslaan. Zo schuiven we expliciet de sector van de toeleveranciers aan de olie- en gassector naar voor. Het spreekt voor zich dat aandelen met duurzame groeiperspectieven relatief langer in de portefeuille mogen huizen, tenzij uiteraard de waardering de spuigaten uitloopt.

Onder deze pijler vallen doorgaans aandelen met een hoger dan gemiddeld risico. Dat houdt tevens in dat de geïnvesteerde bedragen per aandeel, maar ook in totaliteit, beperkt dienen te zijn. Een turnaround is een bedrijf dat vanuit een nare positie opnieuw boven water weet te komen. Kan het betrokken bedrijf bevestigen, dan weekt dit een groter dan gemiddeld stijgingspotentieel voor het aandeel los. 
Met beloftes kan op een groot koerspotentieel worden gemikt, doch hier is wel wat meeval mee gemoeid. De grote kansen moeten immers daadwerkelijk nog gematerialiseerd worden. Als grote voorbeeld zijn er de biotechbedrijven: zij kunnen fors hoger ingeval van een succesvolle ontwikkeling van een geneesmiddel, doch kunnen ook haast waardeloos worden als er niets uit de bus komt. Ook nieuwe technologieën kunnen veel waarde creëren of alweer snel voorbijgehold zijn. Doseren is de boodschap.

 Een aandeel mag dan al goedkoop en gezond zijn, als de vooruitzichten tegenzitten is het alsnog geen goed idee om het op te pikken. Om die vooruitzichten goed te kunnen inschatten is specifieke kennis van het bedrijf en zijn sector vereist. We kijken vooral naar bepaalde marktontwikkelingen, prijsevoluties (vraag- en aanbodsituaties), de evolutie van het orderboek, nieuwe contracten, ... En dat is voor elk bedrijf uiteraard anders. Voor een bedrijf als Nyrstar zullen we bijvoorbeeld de evolutie van de dollar (USD én AUD) en zinkprijs (maar ook goud en zilver) in de gaten houden. Commentaren van sectorgenoten over de evolutie van de marktomstandigheden zijn al eveneens belangrijk om de vooruitzichten te kunnen inschatten. 

De gezondheid van de bedrijfsbalans is essentieel bij de risico-inschatting. Zeker in een moeilijke macro-economische omgeving kunnen te hoge schulden waardevernietigend zijn (gedwongen desinvesteringen, kapitaalverhogingen, ...). Bedrijven met geld op de bankrekening kunnen dan weer inpikken op de kansen die de markt biedt.
De schuldgraad (netto schulden versus eigen vermogen) is een van de vaak gehanteerde criteria om de gezondheid van een bedrijf te taxeren. Dit cijfer op zich zegt niet altijd alles. Sommige bedrijven/sectoren kunnen omwille van hun visibele cashflow een hogere schuldgraad aan dan andere. Schulden zijn dus ook relatief en te ‘kaderen’. We zijn ook geïnteresseerd wat de verhouding is tussen de cashflow en de schulden.
Om een DB 4x4 Onderscheiding te kunnen krijgen, mag de balans hoe dan ook geen (potentiële) belemmering zijn.

We kijken na of het betrokken aandeel goedkoop is. Duur en goedkoop zijn uiteraard relatieve begrippen, zodat de waarderingen steeds gekaderd dienen te worden (bijv. context van de conjunctuurcyclus) en vergeleken met sectorgenoten.
Bij de meest gehanteerde waarderingsparameters bevindt zich de koers-winstverhouding. Aangezien er veel winstdefinities zijn en de winst vaak erg volatiel is, moet omzichtig met de k/w omgesprongen worden.
Ook de koers-boekwaarde is een vaste waarde in het waarderingsspectrum, maar dient eveneens gekaderd te worden.
Een door ons veel gehanteerde maatstaf is EV/EBITDA, waarbij EV staat voor ‘entreprise value’ (= marktkapitalisatie plus netto schulden) en EBITDA voor de bedrijfscashflow.

Beleggen is een kwestie van keuzes maken. Vandaar dat u beter uw pijlen richt op aandelen waarvoor zogenaamde koerstriggers aanwezig zijn: elementen die in de komende weken/maanden een hogere beurskoers kunnen in gang zetten. Die kunnen van allerhande oorsprong zijn. De start van een inkoopprogramma van eigen aandelen is alvast een plausibele trigger, omdat het vaak duidt op een onderwaardering van het aandeel op de beurs en voor een daadwerkelijke vraag naar het aandeel zorgt. Een lage waardering kan in combinatie met een consolidatietrend in de betrokken sector voor een speculatief overnametintje zorgen. Fusies en overnames zijn sterke potentiële koerstriggers, doch hiermee is altijd wel wat geluk gemoeid. Maar factoren zoals de (evolutie van de) free float en de aandeelhoudersstructuur kunnen de kansen optimaliseren.